Story

Voor mijn 11de verjaardag kreeg ik een zwembril op sterkte zodat ik tijdens de trainingen en wedstrijden meer kon zien. Toch had ik moeite met het zien van de vlaggetjes bij de rugcrawl en het inschatten van mijn keerpunten. Tijdens de trainingen botste ik regelmatig tegen andere zwemmers aan en vond ik het lastig om in te halen. Ondanks al deze uitdagingen vond ik het zwemmen ontzettend leuk en zwom ik in het seizoen van 2011-2012 mee in de competitie.

Aan het begin van het seizoen 2012-2013 vertelde de voorzitter van de vereniging, Monique Katsburg, dat je een pasje kon aanvragen zodat er rekening kon worden gehouden tijdens wedstrijden met mijn visuele handicap. Wat dit precies inhield wisten we op dat moment nog niet. We dachten het kan vast alleen maar voordeel opleveren.

Samen met mijn ouders ben ik naar een arts geweest die mij classificeerde. Dat houdt in dat men kijkt naar hoeveel je ziet en in welke klasse je dan terecht komt. In het zwemmen zijn er drie klassen voor visueel gehandicapten. S11, S12 en S13. S11 is de klasse met het minste zicht en S13 met het meeste zicht. De S12 zit daar tussenin. Met mijn 12 jaar kwam ik in de klasse S13 terecht. Ik kreeg een pasje waarop mijn klasse stond aangegeven en werd bij de KNZB geregistreerd als para-zwemmer.

Twee maanden later werden we ineens gebeld met de vraag of ik aanstaande zaterdag wilde meetrainen met de regio selectie in Drachten. Over het antwoord op die vraag hoefde ik niet lang na te denken: ‘ ja!’ Op die zaterdagmorgen kwam ik voor het eerst in aanraking met andere para-zwemmers met verschillende handicaps. In Drachten zwom ik voor het eerst in een 50m bad. Na de training werd mij verteld dat ik iedere twee a drie weken mee mocht trainen en dat ik op een van de voorgaande wedstrijden limieten had gezwommen voor de Nederlandse kampioenschappen. Ik wist niet eens dat er speciale limieten waren voor zwemmers met een handicap.

Een paar weken later ging ik samen met mijn ouders naar Utrecht om daar twee afstanden op het Nederlands Junioren kampioenschap lange baan te zwemmen. Dit was mijn eerste wedstrijd in een 50m bad. Ik was enorm trots op mijn zesde en zevende plaats.

De zwemvereniging HZ&PC Heerenveen organiseerde speciale trainingen voor para-zwemmers. Af en toe zwom ik mee in Heerenveen.

Niet alleen het NK had speciale limieten voor para-zwemmers, ook de regionale kampioenschappen bleken voor mijn klasse ineens andere limieten te hebben. Dat gaf mij de mogelijkheid om ook hier aan deel te nemen. Samen met mijn clubgenoten van Bolsward ging ik naar de Friese sprint kampioenschappen in Leeuwarden. Hier zwom ik voor het eerst een Nederlands record op de 50m vrije slag. Een paar weken later mocht ik aan de 50m schoolslag deelnemen op het NK sprint in Heerenveen. Wederom zwom ik een Nederlands record en behaalde mijn eerste medaille op een NK, brons! Een mooie afsluiting van het seizoen.

Het seizoen 2013-2014 begon met mooie persoonlijke records op verschillende afstanden. Inmiddels werd ik getapt tijdens wedstrijden. Dit houdt in dat iemand met een balletje die vast zit aan een lange stok op mijn hoofd tikt, zo weet ik wanneer moet keren.

Het seizoen 2013-2014 begon met mooie persoonlijke records op verschillende afstanden. Inmiddels werd ik getapt tijdens wedstrijden. Dit houdt in dat iemand met een balletje die vast zit aan een lange stok op mijn hoofd tikt, zo weet ik wanneer moet keren.

Ongeveer een jaar na mijn classificatie (december 2013) ging ik met mijn vereniging naar Amsterdam voor een zwemclinic en mochten we de Nederlandse zwemmers aanmoedigen tijdens de finales van Swim Cup Amsterdam. Het was heel gaaf om op de tribune te zitten en de paralympische finales waarin zwemmers zwommen waar ik op het NK tegen geracet had mee te maken.

Een paar dagen later werd ik opgebeld door de bondscoach (Mark Faber) die mij mee wilde nemen naar Glasgow in Schotland voor een internationale classificatie. Dat houdt in dat er nogmaals naar mijn handicap werd gekeken, zodat ik ook goedkeuring kreeg voor toelating tot internationale wedstrijden. Deze keuringen worden gedaan om fraude tegen te gaan.

2014 brak aan, het jaar waarin ik mijn eerste internationale wedstrijd zou zwemmen. Het duurde nog wel eventjes, we zouden pas in april naar Groot-Britannië afreizen. Daarvoor stond nog een NJK korte baan in Amsterdam gepland. Hier verbrak ik een aantal Nederlandse records en haalde brons op de 100m schoolslag.

In april mocht ik deelnemen aan de swim cup in Eindhoven. Een week later stapte ik voor het eerst van mijn leven in het vliegtuig voor de internationale classificatie en mijn eerste echte internationale wedstrijd in Glasgow. Daar bleek dat mijn gezichtsvermogen achteruit was gegaan en werd ik geclassificeerd in de klasse S12. Ik heb enorm genoten van de dagen in Glasgow, het was een fantastische nieuwe ervaring! Dit was veruit de grootste wedstrijd waaraan ik ooit had deelgenomen. In mei ging ik naar Antwerpen waar ik de open Belgische kampioenschappen zwom. Ik haalde vier gouden en een zilveren medaille.

Tijdens de swim cup in Eindhoven had ik een gesprek gehad met Jeanet Mulder, de talentencoach van de KNZB, om te kijken hoe we mijn trainingen konden gaan uitbreiden. Ik wilde mijn trainingsuren verhogen, maar bij de vereniging in Bolsward was dit niet mogelijk. Het was voor mij een logische stap om mij in te schrijven bij Heerenveen. Heerenveen had meerdere zwemmers op NK niveau, meer trainingsuren en ook andere para-zwemmers.

Vanaf ongeveer mei 2014 trainde ik iedere woensdag ochtend voor schooltijd mee. Ik had het ontzettend naar mijn zin en voelde mij direct thuis bij de nieuwe zwemvereniging ook al ging mijn wekker om 4:30. Gelukkig vond mijn vader dit geen probleem omdat hij mij iedere ochtend moest brengen. Ik maakte dat seizoen nog wel af bij Bolsward en deed gewoon een training per week extra in Heerenveen. Het seizoen 2013-2014 sloot ik af met het NJK lange baan in Amsterdam waar ik weer een bronzen medaille mee naar huis mocht nemen met een paar bosjes bloemen voor mijn verbeteringen van de Nederlandse records.

Na de zomervakantie kwam ik uit voor mijn nieuwe zwemvereniging HZ&PC Heerenveen. Met veel plezier ging ik naar de trainingen en zwom ik mijn eerste wedstrijden van het seizoen. Naast de trainingen in Heerenveen trainde ik op vrijdagmiddag en zaterdagochtend mee met de talentenselectie in Amersfoort/Zeist. Ik bleef dan van vrijdag op zaterdagnacht samen met de para-zwemmers van het Nederlands team in Zeist slapen. Op vrijdagochtend kon ik dan niet wachten tot de lessen voorbij waren en ik in de trein kon stappen om te gaan trainen in Amersfoort/Zeist. Ik mocht in november deelnemen aan het Open Nederlands kampioenschap korte baan in Tilburg en zwom op de 200m schoolslag mijn eerste wereldrecord. Hiervoor kreeg ik een officieel certificaat van het internationaal paralympisch comité. Ik was enorm trots!

Begin 2015 nam ik weer deel aan het NJJK korte baan te Amsterdam. Het werd voor mij een gewoonte om terug te keren met Nederlandse records en een bronzen medaille. In mei 2015 werd ik uitgenodigd voor het Paralympic talent camp. Dit was een week voor talentvolle para-sporters. Dit waren beoefenaars van de volgende sporten: zwemmen, atletiek, rolstoelbasketbal en rolstoeltennis. Naast trainen kregen we lezingen en workshops. Het was inspirerend en erg leuk om andere atleten van andere sporten te leren kennen. Het seizoen 2014-2015 sloot ik af met het NJJK lange baan te Eindhoven. Dit keer kwam ik terug met drie bronzen medailles!

Het paralympisch seizoen, begon ik op een nieuwe school. De laatste drie jaar van mijn VWO zou ik gaan volgen op Talenten college Noord aan het OSG Sevenwolden te Heerenveen. Dit onderwijs was speciaal gericht op de combinatie school en topsport. Dit hield in dat ik mijn lessen zelfstandig volgde en veel meer tijd kreeg voor zwemtrainingen en wedstrijden dan op een normale school.

Ook de trainingen in Amersfoort werden uitgebreid. Ik ging donderdagmiddag na schooltijd naar Amersfoort en bleef dan vervolgens tot en met zaterdagochtend. Zo kon ik daar vier zwemtraining en een krachttraining doen. Ik bleef er ook iedere week twee nachten slapen. De andere krachttraining deed ik in Heerenveen onder leiding van een personal trainer. De zwemtrainingen bij Heerenveen werden aangepast. Casper Hut investeerde veel tijd in het geven van privé trainingen, zodat we mijn techniek konden verbeteren. Hij gaf mij ook de mogelijkheid om later in de ochtend te trainen in een eigen baan. Vanwege mijn visuele handicap geen overbodige luxe. Botsingen met andere zwemmers werden zo uitgesloten. De extra trainingen wierpen zijn vruchten af, ik zwom het ene persoonlijke record na het andere persoonlijke record.

In december reisden we af naar Szczecin(Polen) voor een internationale classificatie en de wedstrijd Polish Open. Bij mijn vorige internationale classificatie in Glasgow was besloten om mij in de toekomst nogmaals te classificeren. Dit gebeurd wanneer de medische status van de handicap kan veranderen. Dit was bij mij ook het geval. Mijn vises was zodanig verminderd dat ik werd ingedeeld in de klasse S11. in de S11 draagt iedereen een geblindeerde zwembril zodat eventuele verschillen worden uitgesloten.

Tijdens de wedstrijd in Polen zwom ik een wereldrecord 50m schoolslag. Door deze prestatie werd ik aangewezen voor mijn eerste dopingcontrole. Ik keerde naar Nederland terug met mooie ervaringen en zes gouden medailles. De week erna, tijdens de Swim cup Amsterdam, het eerste kwalificatietoernooi voor de paralympische spelen, zwom ik wereldrecords op de 50m schoolslag, 100m schoolslag en de 200m vrije slag. Ook haalde ik mijn eerste limieten voor de spelen van 2016! Weer een week later zwom ik op een middag vijf wereldrecords op de 100m wisselslag, 400m wisselslag, 50m schoolslag, 100m schoolslag en 200m vlinderslag. Deze wedstrijd was op korte baan in tegenstelling tot de twee voorgaande wedstrijden. Het was overdonderend om zoveel records in zo’n korte tijd te verbreken.

Mijn prestaties waren goed genoeg om voor het eerst mee te gaan op een buitenlands trainingskamp van het nationaal team. We gingen in januari 2016 voor twee weken op trainingskamp naar Stellenbosch (Zuid-Afrika). Niets zo heerlijk dan trainen in de frisse lucht met een zonnetje erbij, maar het was ook afzien.

Het trainingskamp werd vrijwel direct gevolgd door het NJJK korte baan in Amsterdam waar ik mijn eerste Nederlandse titels (6 stuks) haalde en wederom wereldrecords zwom op de 50m schoolslag, 100m schoolslag en 50m vrije slag. In maart nam ik deel aan het tweede kwalificatie toernooi voor de Paralympische Spelen.

De kwalificatieperiode voor de Paralympische Spelen eindigde met de Swim Cup in Eindhoven. Ook tijdens dit toernooi verbrak ik weer twee wereldrecords op de 100m schoolslag en 100m vrije slag. Toen kwam eindelijk de officiële bekendmaking dat ik geselecteerd was voor de Nederlandse ploeg die in september ons land zou vertegenwoordigen op de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro! De kans dat ik geselecteerd zou worden was wel groot, maar om het nieuws definitief te horen deed toch iets met mij.

Na een weekje rust en een korte periode van trainen vlogen we naar Portugese eiland Madeira voor de Europese kampioenschappen. Dit was mijn eerste internationale titeltoernooi en een enorm indrukwekkende ervaring. Hier behaalde ik drie keer goud (200m wisselslag, 400m vrije slag en 100m schoolslag), een keer zilver (50m vrije slag) en een keer brons (100m vrije slag). Tijdens die week maakte ik veel mee waarvan ik leerde. Ik wist bijvoorbeeld niet dat het er toe deed hoe groot een logo op je badmuts moest zijn. Na dit geweldige toernooi sliep ik twee nachten thuis om vervolgens voor 2,5 week trainingskamp naar Hongarije te gaan. Het laatste toernooi voor de spelen was het NJJK lange baan in Dordrecht. Dit leverde mij acht Nederlandse titels op en een Wereldrecord op de 50m vrije slag. Mijn wereldrecord werd ook nog beloond met een bioscoopbon. Hier hebben we enorm hard om gelachen. De zomer van 2016 bracht ik vooral in een zwembad door om te trainen. Eerst een paar weken in Eindhoven en de laatste voorbereidingen in Rio Major (Portugal). Vanuit Portugal vlogen wij direct naar Rio de Janeiro.

Na een week acclimatiseren was het eindelijk zover. De Paralympische Spelen begonnen! Op mijn 16de verjaardag mocht ik voor het eerst in het prachtige zwemstadion aan de start verschijnen. De 100m rugcrawl is niet mijn ding en ik eindigde als 13de. Ik vind het wel heel gaaf dat ik kan zeggen dat ik mijn paralympisch debuut op mijn verjaardag heb mogen maken. De dag erna leverde meer succes. Mijn droom kwam uit! Goud op de 400m vrije slag! De dagen erna haalde ik brons op de 50m vrije slag, zilver op de 100m schoolslag en brons op de 100m vrije slag. De spelen konden niet mooier eindigen. Ook op de 200m wisselslag wist ik het goud te veroveren!

De tijd die we in Rio doorbrachten was zo onwerkelijk. Alles was bijzonder: het appartement, de eetzaal, de busreis naar het bad en de trainingsbaden, maar het aller mooiste was het stadion. Ik heb bijna ieder moment van de spelen genoten! Al was ik in de voorstart, de ruimte voordat je gaat racen, wel zenuwachtig. Het was alles meer dan waard!

Vanaf mijn laatste race tot nu hebben mijn paralympische ervaringen hele mooie dingen gebracht! Bij terugkeer in Nederland ben ik in de uitzending van RTL late night met gastheer Humberto Tan geweest en met de minister van financiën, meneer Dijsselbloem, op de foto geweest. We ruilden op dat moment eventjes: ik mocht het prinsjesdagkoffertje vasthouden en hij mijn gouden medaille. De dag erna werden we gehuldigd in de Grote Kerk in Den Haag. Ik ontving hier als jongste ooit de Koninklijke onderscheiding van ridder in de orde van Oranje-Nassau. Ook brachten we een bezoek aan koning Willem-Alexander en Prinses Margriet. Ik stond bij de foto op het bordes naast haar.

Ook twee maanden later brachten mijn prestaties nog mooie dingen. Ik mocht voor het eerst naar het NOS NOC*NSF sportgala en niet alleen dat, ik was ook nog genomineerd voor paralympisch sporter van het jaar! Van mijn vader mocht ik geen speech van te voren bedenken. Dat had ik dus ook niet gedaan. Op het moment dat vice premier Lodewijk Asscher bekend maakte dat ik paralympisch sporter van het jaar was geworden had ik spijt dat ik geen speech had voorbereid. Het voelde onwerkelijk dat ik de Jaap Eden prijs had gewonnen. Een bekroning op een fantastisch sportjaar! Achter de schermen wilde ik met Asscher op de foto alleen vroeg ik het aan de verkeerde, een medewerker van de NOS. Gelukkig had hij het door en de foto is er alsnog gekomen.